Tematem pracy jest wpływ jezuitów na sztukę baroku kontrreformacji. Związku z tym wysuwam tezę dotyczącą treści: Myślę, że wpływ jezuitów był ogromny. Zakon ten bowiem miał być katolicką odpowiedzią na reformację. Towarzystwo jezusowe przyczyniło się nie tylko do rozwoju sztuki, ale i jej szerzenia wśród katolików, nawróconych protestantów oraz zwykłych prostych ludzi, klasy chłopskiej. Poprawili również wizerunek kościoła katolickiego, nawracając i nauczając nie tylko innowierców, ale zagubionych katolików. Słuszność swej tezy postaram się poprzeć argumentami.
Zacznijmy od wyjaśnienia kim byli w ogóle jezuici. Towarzystwo jezusowe, popularnie jezuici to męski zakon kościoła rzymskokatolickiego, powstały 15 sierpnia 1534 r. Jego założenie zainicjował Ignacy Loyola, który wraz z grupą studentów z Sorbony w kaplicy Świętego Dionizego na wzgórzu Montmartre złożył śluby czystości, ubóstwa, pielgrzymki do Jerozolimy. W tedy też całkowicie podporządkowali się papieżowi. Pełnoprawnym zakonem, mającym być odpowiedzią na reformację, stali się 27 września 1540 r., kiedy to papież Paweł III zatwierdził ich działalność. Postawiono przed nimi jasne cele: obrona i szerzenie nauki chrześcijańskiej poprzez udzielanie sakramentów i publiczne nauczanie.
W Polsce zakonników sprowadził kardynał Stanisław Hozjusz w 1564 roku. Na początku osiedlili się oni w Braniewie, gdzie otworzyli pierwsze seminarium duchowe. Dalszy rozwój placówek nastąpił szybko. Zakładali szkoły w centrach życia politycznego i kulturalnego. Ponad 60 kolegiów jezuickich, których koroną była Akademia Wileńska, stanowiło większość szkolnictwa wyższego i średniego w Polsce. Tu uzyskali pozycję najważniejszego zakonu, silnie oddziałując na społeczeństwo szlacheckie, poprzez edukację i kaznodziejstwo. (więcej…)