Do wykonania swojej pracy postanowiłam wykorzystać obraz Aleksandra Kotsisa „Ostatnia chudoba”, ponieważ uznałam go za jeden z ciekawszych dzieł jakie spotkałam. Niesie ono pewien przekaz dla całej ludzkości, ma wiele walorów artystycznych i pełni sześć funkcji sztuki.

Na pierwszym planie obrazu znajduje się mężczyzna, który chce poświęcić ostatnie zwierzę – kozę, która ma stać się pożywieniem dla swoich bliskich. Widzimy również pozostałą część rodziny, która ma w oczach smutek i zmartwienie o dalszy swój los. Artysta potrafi niewiarygodnie operować światło – cieniem, dzięki czemu jesteśmy w stanie dojrzeć w tle uboga izbę, jak również wyraz twarzy postaci. Owe światło pochodzi prawdopodobnie z paleniska.

W dziele zdecydowanie przeważają ciepłe kolory, które oddają tragizm sytuacji. Tytuł odnosi się do ubogiego mienia, jakie posiadali kiedyś chłopi. Słowo „chudoba” oznacza bowiem nędzę, ubóstwo. Obraz „Ostatnia chudoba” Aleksandra Kotsisa ukazujący zajęcie przez lichwiarza ostatniej kozy – żywicielki rodziny jest dziełem wstrząsającym, jednym z najwybitniejszych, jakie powstały w Polsce w zakresie tego gatunku.

Funkcje obrazu:

1. Estetyczna – ponieważ artysta za pomocą światło-cieni ukazuje plan pierwszy nie zapominając o drugim, dzięki czemu jesteśmy w stanie ocenić piękność i wyrazistość dzieła. Światło dochodzące prawdopodobnie
   z płomieni paleniska pozwala na dokładne zobaczenie twarzy postaci. Przeważające ciepłe kolory wywołują niezapomniane przeżycia estetyczne, zaspokajają nam potrzebę piękna i uczuciowości.
2. Komunikacyjna-artysta przekazuje nam refleksję nad największym problem życia codziennego jakim jest ubóstwo. W tym przypadku komunikat ten jest bardzo wyrazisty wręcz uderzający w uczucia ludzkie.
3. Poznawcza – artysta powiadamia nas o istniejącej rzeczywistości, dzięki czemu obraz jest ciągle żywy i odzwierciedla życie przeszłe jak i teraźniejsze. Poprzez to dzieło bardzo dobrze możemy poznać artystę i odczucia jakimi się kierował.
4. Estetyczna, wychowawcza i edukacyjna – autor poprzez obraz wychowuje
   i uczy. Rozwija wrażliwość i chęć niesienia pomocy drugiemu człowiekowi. Nie pozwala nam być obojętnym na cudze nieszczęście, próbuje nakłonić do refleksji nad skrajnościami życia w bogactwie i ubóstwie. Główna postać na obrazie, zabijając jedyną żywicielkę rodziny, jaką jest koza, próbuje choć na chwilę rozwiązać problem głodu w rodzinie. Ten motyw uczy nas, że mimo przeciwieństw losu nie wolno się poddawać
   i dalej żyć.
5. Emocjonalna – przedstawione na obrazie postacie wyrażają niepokój, ból, smutek, obawę o dalszy los, udziela to się również odbiorcą, którzy oglądając obraz czują podobne emocje, jednocząc się z bohaterami dzieła.
6. Identyfikacyjna i integracyjna – autor poprzez dzieło chce nakłonić do integracji wszystkich klas społecznych przez ukazanie ubóstwa i skrajnych emocji bohaterów. Daje nam przesłanie by zachować równowagę i umiar w życiu codziennym, by nie popadać ze skrajności w skrajność.